Isang araw ay muli kaming nagkita ng magtataho, tinanong niya ako kung ano daw ang masasabi ko sa dinidinig na kaso sa komite ni Sen. Ronald ‘Bato’ Dela Rosa, on public order and dangerous drugs, ang Patuloy na Radikalisasyon at Pagrekrut ng mga Mag-aaral sa Mga Institusyong Pang-edukasyon?
Ang isyu ng radicalization at recruitment ng mga mag-aaral sa mga lokal na komunistang teroristang grupo sa loob ng mga institusyong pang-edukasyon sa Pilipinas, ay isang masalimuot na problema na nakakuha ng makabuluhang atensyon mula sa mga mambabatas, partikular na sa nasabing Komite na pinangunahan ni Senator Dela Rosa.
Ito ay kadalasang iniuugnay sa kumbinasyon ng mga socio-economic factors, ideolohikal na indoktrinasyon, at mga kahinaang likas sa kabataang naghahanap ng pagkakakilanlan at layunin.
Ang mga institusyong pang-edukasyon, na tradisyonal na nakikita bilang mga balwarte ng pag-aaral at kritikal na pag-iisip, sa kasamaang-palad ay naging mga arena kung saan maaaring umunlad ang mga ekstremistang ideolohiya, kadalasang sinasamantala ang idealismo at pagnanais ng mga estudyante para sa katarungang panlipunan.
Ang mga pagdinig ng komite ay naglalayong tugunan ang mga alalahaning ito sa pamamagitan ng pagsusuri sa mga mekanismo kung saan nangyayari ang pangangalap, kabilang ang papel ng mga organisasyon ng mag-aaral na maaaring hindi sinasadyang magsilbing mga daanan para sa radikal na pag-iisip. Higit pa rito, may mga panawagan para sa pinahusay na mga hakbang sa seguridad sa loob ng mga kampus, gayundin ang mga repormang pang-edukasyon na nagtataguyod ng kritikal na pag-iisip at katatagan laban sa mga ekstremistang salaysay.
Tsk! Tsk! Tsk! Ang hamon ay nakasalalay hindi lamang sa pagkontra sa mga pagsusumikap sa pangangalap na ito kundi sa pagpapaunlad ng isang kapaligiran kung saan ang mga mag-aaral ay maaaring makisali sa magkakaibang mga pananaw nang walang takot sa pamimilit o pagmamanipula.
